ඉංදියාවෙ යමුද?

මෙ සිද්ධිය වුනේ මහනුවර වැව රවුමෙ ඉදන් පත්තරයක් බලන්න ලැස්ති වෙනකොට. පැත්තක තිබුණු බංකුවකට බර වුනා විතරයි එතනට තවත් කෙනෙක් ආවා. කඩවසම් අවුරුදු 35ක් විතර වන තරුණයෙක්. මම බලන්න ගත්තු පත්තරෙ කොටසකුත් මෙ හාදයා ඉල්ලගත්තා බලන්න. ටික වෙලාවක් යන කොට මම ආගිය විස්තර අහන්න පටන් ගත්තා. තරුණයා මුස්ලිම් ජාතිකයෙක් වගේම විවාහකයෙක්. නුවරට ඇවිත් තියෙන්නේ පාස්පොට් එක අලුත් කරගන්න. රැුකියාව වශයෙන් කරලා තියෙන්නේ මැද පෙරදිග රටක බර වාහන රියදුරෙක් වුන එක. ඒත් අවුරුදු දෙදකකින් ආයෙත් රැුකියාවට ගිහින් නෑ. දැන් ඔහු ඉන්දියාවෙ යන්න සුදානම. මීට මාස කිහිපයකට උඩදිත් ඔහු ඉන්දියාවෙ ගිහින්.
එතනින් පස්සේ වුන කථාව මෙහෙමයි.

මම: ඇයි ඉන්දියාවෙ යන්නෙ
තරුණයා: මල්ලි ඉන්දියාවෙ ගිහින් එනවා කියන්නෙ සල්ලි තමයි.
: ඒ කොහොමද?
තරුණයා: ඒවා තමා වැඩ. මමත් මෙකට අලුත් අවුලක් නෑ කරගෙන යනවා.
: කියන්න බැරි දෙයක්ද?
තරුණයා: නැහැ. මෙහෙමයි මම පවුල පිටින්ම යන්නේ. මමයි දරුවො දෙන්නයි වයිෆ් ඔක්කොම 4 දෙනයි. ඩියුටි ෆී එකෙන් එක්කෙනෙකුට අරක්කු බෝතල් තුනක්ගෙනියන්න දෙනවා. එකක් රු 1000යි මම 12ක් ගන්නවා රු 12000යි හරිනේ. ඉන්දියාවට බැහැලා ටිකක් වෙලා යනකොට බෝතලයක් ගන්න කෙනෙක් එනවා බෝතලේ විකුණන්නේ රු 7000ට. එක බෝතලේකින් මට රු 6000ක් ලාබයි. බෝතල් 12න් රු 72000ක් තියෙනවා.

: මාරයිනේ.
තරුණයා: තව මෙහෙන් සිද්ධාලේප. සබන් එහෙමත් ගෙනියනවා. එවාට ඒ වගේම ලාබයි. එහෙ දවස් 05ක් විතර ඉදලා මෙහෙට එන්නේ සාරි අරන්. එක සාරියකට සාරි 3ක් පැක් කරන්න එහෙ අය දන්නවා. ඒ සාරියකින් සාරි 2ක ටැක්ස් අයින් වෙනවා. මෙහෙ ඉන්දියන් සාරිවල ගණන් කොහොමද? එහේ 700 එකක් මම මෙහෙදි රු 5000 ගානේ විකුණනවා මගේ ලාබේ එකකින් 3000.
විතර.

තව ඔහු කියු කරුණු බොහෝමයි. මටත් හිතුනා ඉන්දියාවෙ යන්න.............