සිහින සිත්තම 12
හිමින් හිමින් නුවර වැව වටෙට සංඝරාජ මාවත දිගේ ආව මට නුවර වැව පිසගෙන එන හුලග ගත දැවටුනා. වෙනදා මෙ හුලග ගෙනාවෙ හදවතට නැවුම් බවක් එත් අද මහ මූසලකමක්. වෙනදා මෙ හුළග සුවදයි ඒත් අද සුළගත් එක්ක ආවෙ කොක්කුන්ගේ අසුචී වල නැහැය කකාරවන පිළිණු ගඳ.
ඒ හුළගත් එක්කම වැව වටෙට හිටවලා තිබුණු මැයි මාර ගස් වල කොළ සිලි හඩින් බිමට වැටුනා. අද මමත් ඒ කොළ වගේ. අරමුණක් නැතිව ඇවදන් යනවා. තවත් හුළගකට බිම වැටිලා තිබුණු කොළ සරස් හඩින් මාවත දිගේ ඇදිලා යනවා. ඔයා ගැන මතකෙන් මගේ හිතත් ඒ විදිහටම සීරුම් දෙනවා.
නුවන්ත ඔයා ඉක්මනට නුවර එන්නකො. මම අහලා තියෙනවා කෙනෙක් එක දෙයක් ගැන හුගක් තමන්ගෙ හිතින් පතනව නම් ඒ දේ ඇත්ත වෙනවලු. මම හිමින් හිමින් පාරෙ එහා කොනට යනකොටම මගේ ෆෝන් එක රිංග් වෙන්න පටන් ගත්තා.
ඉක්මනට ෆෝන් එක අරන් බලන කොට ඒ ඔයා. නුවන්ත, ඔයාට පුලුවන්ද මාව මෙහෙම තන්කරලා ඉන්න. ඇත්තමයි මට එහෙමම කියවුනා. මටත් ඉන්න බෑ රත්තරන්. ඒත් අම්මට අසනීපයි. මට ටික දවසක් දෙන්න මම එනවා ඉක්මනට. ඒත් මම කොහොමද මෙ පාලු නුවර ඔයාගේ මූන බලන්නෙ නැතිව ඉන්නේ. සචිනි ඔයා ටික දවසක් දෙන්න මම ඉක්මනට එනවා.
හා ඉතින්. මම නුවරින් කොළඹට ඇරෙන්න ගාල්ලට ඇවිත් නැනේ. නැත්තම් එනවා හොයාගෙන. හාහා එන්නකො සචිනි මම බලාගෙන ඉන්නවා. නුවන්ත ඔයාට විහිලු නේද? ඇයි එහෙම කියන්නෙ සචිනි. මමත් ඔයා ගේ මුණ දැකගන්න බැරිව හවස බීච් එකට වෙලා බැහැගෙන යන ඉර දිහා බලන් ඉන්නේ.
කොල්ලා එහෙම කියලා දිග හුස්මක් පිට කරා. ඒක නෙමෙ සචිනි ඔයා කොහෙද ඉන්නේ. මම නුවර ටවුන් එකට ආවා නුවන්ත. ඒත් අද මෙ ටවුන් එක මහ පාලුයි. කොච්චර මිනිස්සු මෙ පාරවල් වල ඇවිද්දත් මම එක මුණක් හොයනවා. මම දන්නේ නෑ ඒ ඇයිද කියලා. සමහර විට මට හුගක් මතක් වෙන වෙලාවටම ඔයා ගන්නෙ ටෙලි පති හින්දා වෙන්න ඇති.
ඔන්න සචිනි බර වචනයක් කිව්වා. කමක් නෑ සුදු නංගි මම ඉක්මනටම එනවා දැන් තියන්නද? එපා එපා තිව්වොත් මම තරහයි. නංගි පාර බලාගෙන යනවා ෆෝන් එක කනේ ගහගෙන කොහෙද යන්නේ. මම ගැස්සිලා වට පිට බැලුවා. මම හිටියේ පාර මැද. දෙයියනේ නුවන්ත මම තියන්නම් බුදු සරණයි පරිස්සමින් ඉන්න.
මම මට නෙවෙයි වගේ එතනින් අයින් වුනා. ඒත් සුපුැදු ඇහැක් මා දිහා එල්ලවෙලා කියලා දැක්කේ ඒ වෙලාවේ. නිමල් අන්කල්.......................
සිහින සිත්තමෙන් හමුවෙමු..........................
හිමින් හිමින් නුවර වැව වටෙට සංඝරාජ මාවත දිගේ ආව මට නුවර වැව පිසගෙන එන හුලග ගත දැවටුනා. වෙනදා මෙ හුලග ගෙනාවෙ හදවතට නැවුම් බවක් එත් අද මහ මූසලකමක්. වෙනදා මෙ හුළග සුවදයි ඒත් අද සුළගත් එක්ක ආවෙ කොක්කුන්ගේ අසුචී වල නැහැය කකාරවන පිළිණු ගඳ.
ඒ හුළගත් එක්කම වැව වටෙට හිටවලා තිබුණු මැයි මාර ගස් වල කොළ සිලි හඩින් බිමට වැටුනා. අද මමත් ඒ කොළ වගේ. අරමුණක් නැතිව ඇවදන් යනවා. තවත් හුළගකට බිම වැටිලා තිබුණු කොළ සරස් හඩින් මාවත දිගේ ඇදිලා යනවා. ඔයා ගැන මතකෙන් මගේ හිතත් ඒ විදිහටම සීරුම් දෙනවා.
නුවන්ත ඔයා ඉක්මනට නුවර එන්නකො. මම අහලා තියෙනවා කෙනෙක් එක දෙයක් ගැන හුගක් තමන්ගෙ හිතින් පතනව නම් ඒ දේ ඇත්ත වෙනවලු. මම හිමින් හිමින් පාරෙ එහා කොනට යනකොටම මගේ ෆෝන් එක රිංග් වෙන්න පටන් ගත්තා.
ඉක්මනට ෆෝන් එක අරන් බලන කොට ඒ ඔයා. නුවන්ත, ඔයාට පුලුවන්ද මාව මෙහෙම තන්කරලා ඉන්න. ඇත්තමයි මට එහෙමම කියවුනා. මටත් ඉන්න බෑ රත්තරන්. ඒත් අම්මට අසනීපයි. මට ටික දවසක් දෙන්න මම එනවා ඉක්මනට. ඒත් මම කොහොමද මෙ පාලු නුවර ඔයාගේ මූන බලන්නෙ නැතිව ඉන්නේ. සචිනි ඔයා ටික දවසක් දෙන්න මම ඉක්මනට එනවා.
හා ඉතින්. මම නුවරින් කොළඹට ඇරෙන්න ගාල්ලට ඇවිත් නැනේ. නැත්තම් එනවා හොයාගෙන. හාහා එන්නකො සචිනි මම බලාගෙන ඉන්නවා. නුවන්ත ඔයාට විහිලු නේද? ඇයි එහෙම කියන්නෙ සචිනි. මමත් ඔයා ගේ මුණ දැකගන්න බැරිව හවස බීච් එකට වෙලා බැහැගෙන යන ඉර දිහා බලන් ඉන්නේ.
කොල්ලා එහෙම කියලා දිග හුස්මක් පිට කරා. ඒක නෙමෙ සචිනි ඔයා කොහෙද ඉන්නේ. මම නුවර ටවුන් එකට ආවා නුවන්ත. ඒත් අද මෙ ටවුන් එක මහ පාලුයි. කොච්චර මිනිස්සු මෙ පාරවල් වල ඇවිද්දත් මම එක මුණක් හොයනවා. මම දන්නේ නෑ ඒ ඇයිද කියලා. සමහර විට මට හුගක් මතක් වෙන වෙලාවටම ඔයා ගන්නෙ ටෙලි පති හින්දා වෙන්න ඇති.
ඔන්න සචිනි බර වචනයක් කිව්වා. කමක් නෑ සුදු නංගි මම ඉක්මනටම එනවා දැන් තියන්නද? එපා එපා තිව්වොත් මම තරහයි. නංගි පාර බලාගෙන යනවා ෆෝන් එක කනේ ගහගෙන කොහෙද යන්නේ. මම ගැස්සිලා වට පිට බැලුවා. මම හිටියේ පාර මැද. දෙයියනේ නුවන්ත මම තියන්නම් බුදු සරණයි පරිස්සමින් ඉන්න.
මම මට නෙවෙයි වගේ එතනින් අයින් වුනා. ඒත් සුපුැදු ඇහැක් මා දිහා එල්ලවෙලා කියලා දැක්කේ ඒ වෙලාවේ. නිමල් අන්කල්.......................
සිහින සිත්තමෙන් හමුවෙමු..........................
No comments:
Post a Comment